آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی، مکانی است که جاذبه‌های تاریخی، ادبی و هنری ایران را در خود جای داده است. این مکان مقدس در توس، استان خراسان رضوی قرار گرفته و به عنوان محل دفن و یادگاری شاعر بزرگ ایران، حکیم ابوالقاسم فردوسی، معروف به شاهنامه‌نویس، شناخته می‌شود. آرامگاه فردوسی به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین نمادهای ادبی، فرهنگی و معنوی ایران، جاذبهٔ گردشگری مهمی برای مردم ایران و علاقمندان به ادبیات و تاریخ ایران محسوب می‌شود.
این آرامگاه در حومهٔ شمالی شهر تاریخی توس و در یک باغ زیبا و فراوان واقع شده است. باغی که حاوی استخری زیبا و مجسمهٔ فردوسی از دست‌کاری ابوالحسن صدیقی، هنرمند مشهور ایرانی، می‌باشد. در انتهای این باغ، دروازهٔ رزان شهر طابران توس قرار دارد که به شما ورود به این مکان متبرک را می‌دهد.
آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی به‌صورت رسمی در دورهٔ صفویه، با فرمان شاه عباس کبیر و تحت نظر معماران برجسته آن دوره، از جمله میرزا جعفر کاشانی، ساخته شد. این آرامگاه اثری از معماری اسلامی-سلجوقی دارد و تناسبی با شعر و ادبیات فردوسی نیز در طراحی‌اش وجود دارد. نمای خارجی آرامگاه با کاشی‌کاری‌های معرق و تزیینات مختلف تزئین شده و شکل‌های هندسی و گل‌های خرما را در خود جای داده است.
در داخل آرامگاه نیز تنوعی از مکمل‌های فرهنگی و هنری قرار دارد. بخش مهمی از آرامگاه به موزه‌ای اختصاص یافته است که به نمایش اشیاء و آثار مرتبط با زندگی، آثار ادبی و ادبیات فردوسی پرداخته است. این موزه حاوی نسخه‌های مختلف شاهنامه، اشعار فردوسی، نمونه‌های هنری، آثار باستانی و اشیاء دوران‌های مختلف تاریخی مرتبط با ادبیات و فرهنگ ایران است.
آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی تاکنون با توجه به اهمیت آثار فرهنگی و تاریخی درون و پیرامون آن، مکانی معنوی و مذهبی نیز برای مردم ایران بوده و بازدیدکنندگان زیادی را از سرتاسر جهان به خود جلب کرده است. این آرامگاه به عنوان نمادی از ارزش‌های ملی و فرهنگی ایران، همچنان در دسترس عموم قرار دارد تا مردم بتوانند با آثار و زندگی شاعر بزرگ ایران، حکیم ابوالقاسم فردوسی، آشنا شوند و از ارزش‌های ادبی و تاریخی کشور خود بهره‌برده و از این مکان مقدس لذت ببرند.
